Urodził się w Brodach nieopodal Lwowa 22 maja 1892 roku, zmarł w Piastowie pod Warszawą 29 listopada 1958 roku.
Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod okiem wybitnych profesorów: Józefa Pankiewicza i Wojciecha Weissa. Równolegle studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, co po uzyskaniu dyplomu pozwoliło mu podjąć pracę pedagogiczną w szkole w Puławach – uczył tam rysunku i kaligrafii. W latach 1917-1918 poszerzył swoje wykształcenie o dziedzinę muzeologii, którą studiował w Wiedniu.
Wilhelm Wilk Ossecki uprawiał malarstwo olejne (pejzaże, martwe natury, portrety) i grafikę (drzeworyt, techniki metalowe). Jego obrazy były nagradzane medalami np. na salonach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Jak podkreśla autorka poświęconej mu noty w Słowniku Artystów, Ossecki: „był bardzo płodnym i sprawnym warsztatowo grafikiem, jednym z najaktywniejszych twórców środowiska wielkopolskiego lat 20. w tej dziedzinie”.
Do jego dorobku artystycznego zaliczają się również plakaty i ekslibrisy.
Tworząc grafiki inspirował się przede wszystkim twórczością formistów i drzeworytem japońskim. Podejmował chętnie motywy religijne, odwzorowywał architekturę zabytkową, pejzaż oraz tworzył portrety. Swoje prace ujmował w cykle nazywane tekami graficznymi. I takie właśnie drzeworyty z tek „Wilno” i „Wileńszczyzna” w liczbie około 20, tworzą dziś kolekcję jego prac w zbiorach Skarbnicy Sztuki.