Waldemar Smolarek rodził się w 1937 roku w Warszawie. Razem z bratem Apolinarym uczęszczał na zajęcia do ogniska plastycznego na warszawskiej Pradze. Potem uczył się w prywatnym studium na Akademii Sztuk Pięknych u prof. Zygmunt Tomkiewicza, który szybko zauważył talent swego ucznia. Jego predyspozycje docenił również znakomity polski malarz Aleksander Kobzdej. Następnie Waldemar kontynuował naukę w studium Wincentego Śliwińskiego.
W 1961 r. malarz Zbigniew Kupczyński namówił go do zaprezentowania swoich obrazów na murach warszawskiego Barbakanu, gdzie wystawiał do roku 1967.

Rok później udał się na emigrację, najpierw do Szwecji a potem do Kanady do Vancouver, gdzie osiadł już na stałe.

Na początku swojej działalności chętnie tworzył w metalu, potem zainteresował się grafiką i techniką olejną. Od początku najbardziej zajmowała go sztuka nieprzestawiająca, najczęściej przybierająca formę abstrakcji geometrycznej: kół, prostokątów, trójkątów czy pionowych i poziomych linii. Jednak ograniczanie twórczości Smolarka do geometrii to zdecydowanie za mało. Kształty te, bowiem są spojone za pomocą barwnych plam, o najróżniejszych fakturach malarskich, które je przenikają, nadając dziełu niepowtarzalny charakter. Są to prace niezwykle energetyczne o nasyconej i różnorodnej kolorystyce.

Jego obrazy znajdują się w muzeach m.in. w Warszawie, Miami czy Oslo a także w kolekcjach prywatnych (podobno jego dzieło posiadał nawet Albert Einstein).

Wystawy prac Smolarka organizowano na całym świecie m.in. Polsce, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Austrii, Włoszech, Szwecji, Anglii, Francji, Niemczech. Twórczość artysty została doceniona przez umieszczenie jego nazwiska w encyklopediach „Who is who in the World” i „Who is who in America Art”. Za swoje dokonania otrzymał Medal Honoru i tytuł Międzynarodowego Człowieka Roku 1996/1997. Ponadto wpisano go na listę 500 najwybitniejszych indywidualności International Biographical Centre w Cambridge w Anglii. Zmarł nagle w Vancouver 22 sierpnia 2010 r.