Wojciech Otton Fleck (1903-1972) Wybitny polski kolorysta urodził się i początkowo mieszkał w Warszawie. W 1929 r. otrzymał dyplom ukończenia studiów artystycznych w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Uczył się w pracowniach prof. Karola Tichego, Władysława Skoczylasa i Wojciecha Jastrzębowskiego. W 1945 r., po pobycie w obozie w Pruszkowie, zamieszkał na stałe w Zakopanem, gdzie był kierownikiem Galerii Związku Plastyków (przemianowanej w 1951 r. na Biuro Wystaw Artystycznych). Brał udział w licznych wystawach w kraju i zagranicą m. in. w Wiedniu w 1934 i Berlinie w 1935 r. Największa kolekcja jego obrazów, zgromadzona przez inż. Tadeusza Litawińskiego, znajduje się w zbiorach Muzeum KUL. Jego prace są również w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce i zagranicą. Jest wnukiem znanego litografa Franciszka Szustra.

Jego dzieła to przedstawienia kwiatów, martwe natury i monotypiczne grafiki. Pomimo, iż tworzył w otoczeniu Tatr jego prace bardzo rzadko ukazują górskie pejzaże czy malownicze Zakopane. Prace Fleck’a są ekspresyjne i bogate kolorystycznie, a zarazem różnorodne i intrygujące. Artysta swoje dzieła rozstrzyga po malarsku, to kolor tworzy ich kompozycje, światło i przestrzeń. Nie próbuje odtwarzać rzeczywistości, ale sięga do wyobraźni i pamięci. To indywidualista, który stworzył swój własny styl oparty na solidny warsztacie.n