Urodził się 31 lipca 1927 r. w Częstochowie. W latach 1949–1954 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, uzyskując absolutorium ze scenografii. 

Trzy kolejne lata kontynuował naukę na warszawskiej ASP, gdzie obronił dyplom w pracowni grafiki książkowej w 1958 r. u prof. Jana Marcina Szancera. Najczęściej posługiwał się tuszem, ołówkiem, olejem, temperą, akwarelą, a także technikami graficznymi: akwafortą, linorytem oraz suchą igłą.

Wystawiał swoje prace zarówno indywidualnie, jak i zbiorowo, głównie w Warszawie, ale także w Krakowie, Wrocławiu i Radomiu. Uczestniczył w imprezach artystycznych takich jak: Międzynarodowe Biennale Grafiki w Krakowie (1964) czy I Triennale Rysunku w Muzeum Śląskim we Wrocławiu (1965). W 1966 r. otrzymał wyróżnienie w konkursie Związku Polskich Artystów Plastyków za ilustracje do dzieł Bertolda Brechta. Prace te wzięły również udział w wydarzeniu „B. Brecht – Malerei, Graphik, Plastik zu seinem Werk”, odbywającym się w Deutsche Akademie der Künste w Berlinie tego samego roku.

Literatura i teatr to dziedziny, które najbardziej pasjonowały i inspirowały Kurkowskiego, często przenikając się wzajemnie w jego pracach. Od samego początku artysta ujawnił także doskonałe poczucie humoru i talent karykaturzysty. Natchnieniem dla jego sztuki była postać pisarza, rysownika i grafika Brunona Schulza, a także malarza symbolisty Witolda Wojtkiewicza. W ich twórczości fascynowało go wyrażanie osobistych doznań, uczuć i skrywanych pragnień.

W latach 60. i 70. zilustrował około dwudziestu książek wielu gatunków literackich m.in. bajki np. „Opowieść o starej karaweli” Ewy Szelburg-Zarembiny, powieści historyczne jak „Skazany na Wielkość” Marceliny Grabowskiej czy książki przygodowe np. „St. Ives, czyli Przygody francuskiego jeńca w Anglii” Roberta Louisa Stevensona. W jego dorobku nie zabrakło także ilustracji do największych światowych klasyków jak „Dama pikowa” i „Eugeniusz Oniegin” Aleksandra Puszkina. Miał umiejętność wczuwania się w akcję i stany emocjonalne bohaterów oraz perfekcyjnego uchwycenie charakteru danej opowieści.

Andrzej Kurkowski większość życia spędził w Warszawie. Zmarł 2 października 1994 r. Dzięki jego niezapomnianym ilustracjom możemy przeżywać przygody bohaterów, śmiać się i płakać razem nimi, pamiętając o osobie, która nam to umożliwiła…

Wystawy indywidualne:

1962 – Warszawa, Galeria Kordegarda, ZPAP, „Rysunek i malarstwo”
1963 – Warszawa, Klub ZLP (Związek Literatów Polskich), „Rysunek i malarstwo”
1966 – Warszawa KMPiK (Klub Międzynarodowej Prasy i Książki), „Ilustracja, grafika, rysunek”
1967 – Warszawa, Galeria Dom Artysty Plastyka, „Gwasz, rysunek, ilustracja”
1969 – Warszawa, Galeria Sztuki M.D.M, „Rysunki”
1972 – Warszawa, Teatr Żydowski w Warszawie, wystawa rysunków poświęcona 29-tej rocznicy Powstania w Getcie Warszawskim
1972 – Warszawa, Dom Artysty Plastyka, „Rysunki”
1973 – Warszawa, Galeria Wystawy na Pięknej, „Rysunki i ilustracje”
1975 – Częstochowa, Warszawa, Olsztyn, Nowy Sącz, Kluby Stowarzyszenia „Pax”, cykl gwaszy na temat „Przygód Dyla Sowizdrzała”
Karola de Coster
1977 – Kraków, Galeria Sztuki Współczesnej Propozycje, „Inspiracje literackie w malarstwie Andrzeja Kurkowskiego”, cykl temper na temat powieści Karola de Coster „Przygody Dyla Sowizdrzała”

Wystawy zbiorowe:


1962 – Warszawa, Malarstwo i grafika Okręgu Warszawskiego ZPAP
1964 – Warszawa, ZPAP, „Warszawa w malarstwie”
1964 – Kraków, Międzynarodowym Biennale Grafiki w Krakowie
1965 – Wrocław, I triennale rysunku Muzeum Śląskie
1966 – Radom, Muzeum Miejskie, Wystawa plastyki „Millenium”
1966 – Berlin, „B. Brecht – Malerei, Graphik, Plastik zu seinem Werk, Deutsche Akad. der Künste
1967 – Warszawa, Zachęta, „Ogólnopolska wystawa grafiki książkowej”
1968 – Warszawa, Zachęta, XII wystawa malarstwa, grafiki i rysunku OW ZPAP
1969 – Warszawa, „Rysunek, gwasz, akwarela – wystawa sekcji warszawskiej ZPAP”
1970 – Warszawa, Dzielnicowy Dom Kultury Ochota, „Wystawa malarstwa, grafiki i rzeźby”
1970 – Warszawa, Galeria Sztuki MDM, „Gwasz, akwarela, rysunek”
1971 – Oslo a następnie Santiago de Chile, „Wystawa druków ilustracji książkowej”
1971 – Warszawa, Dom Artysty Plastyka, „Remanent” – wystawa prac uczniów prof. Szancera
1972 – Warszawa, EMPIK, wystawa prac nagrodzonych w konkursach „Najlepsza grafika książkowa” „Najlepsza grafika Roku”
1973 – Berlin DDR, „Jan Marcin Szancer und seine Schüler”
1975 – Warszawa, Zachęta, „30 rocznica zwycięstwa nad faszyzmem w twórczości plastycznej”
1975 – Warszawa, Galeria Zapiecek, „Najlepsza grafika miesiąca”, X lecie konkursu
1980 – Warszawa, Zachęta, „Malarstwo, grafika, rzeźba”

Galeria Prac

Cresta Social Messenger