Roman Artymowski (1919-1993) – Urodził się w 1919 r we Lwowie, zmarł w 1993 r w Warszawie. Podczas II wojny światowej walczył w oddziałach ZWZ i Armii Krajowej. W czasie okupacji związany był z konspiracyjnym teatrem Tadeusza Kantora. W tym okresie interesował się poezją – członek krakowskiej grupy poetyckiej „Inaczej”. W 1945 r podjął studia na ASP w Krakowie. Jego nauczycielami byli Eugeniusz Eibisch – malarstwo, Andrzej Jurkiewicz, Konrad Srzednicki – grafika i Czesław Rzepiński – rysunek. W październiku 1949 r wystawił po raz pierwszy swe prace. W latach 1953-1956 brał udział w wykonaniu polichromii odbudowywanych kamienic Rynku Starego i Nowego Miasta w Warszawie. W 1958 r po raz pierwszy odbył podróż na Bliski Wschód. W 1959 r w galerii Krzywe Koło miał pierwszą wystawę indywidualną, na której pokazał prace powstałe pod wpływem podróży do Włoch. W tym samym roku odwiedził Bagdad, organizując tam wystawę polskiej sztuki współczesnej. W latach 1959-1960 wykłada grafikę artystyczną i poligrafię w bagdadzkich uczelniach artystycznych. W latach 1962-1967 ponownie w Iraku na stanowisku kierownika Katedry Grafiki Warsztatowej ASP w Bagdadzie. Po powrocie do Polski pracuje w PWSSP w Łodzi – prowadzi Pracownię Malarstwa i Rysunku na Wydziale Tkaniny. W latach 1971 – 1974 był rektorem łódzkiej PWSSP. W latach 1976 – 1079 pracuje w Iraku jako profesor ASP Uniwersytetu Bagdzdzkiego. W 1982 r otrzymał profesurę na warszawskiej ASP, w latach 1983 – 1984 był rektorem tej uczelni. W 1992 r wraz z żoną Zofią zakłada fundację „Promocja Polskiej Sztuki Wizualnej” z siedzibą w Łowiczu.