Andrzej Zieliński ur. 1949 r.

W 1977 zaczął drukować „Robotnika” techniką sitodruku, współpracując z Witkiem Łuczywo.
W 1979 nawiązał współpracę z Nową, gdzie drukował (razem z Markiem Głogowcem i Staszkiem Muskatem) okładki do książek (głównie na sicie), obwoluty do kaset magnetofonowych jak również ulotki i mniejsze broszurki (m.in. „Obywatel a Służba Bezpieczeństwa”).

Od 1980, kiedy powstał ruch Solidarność pracował organizując poligrafię i drukując w siedzibie NSZZ „S” na ul. Brackiej. Po przeniesieniu siedziby na ul. Mokotowską był etatowym drukarzem Związku. Drukował „Niezależność”, „AS-a”, „Robotnika” i wiele innych tytułów, plakatów i ulotek.
W grudniu 1981 ukrywał się i drukował na sicie „Tygodnik Wojenny”. 13 lutego 1982 wpadł w kocioł i został internowany w Białołęce, w połowie sierpnia przeniesiony do obozu w Darłówku. Zwolniony 23 grudnia 1982.

Od połowy 1983 oficjalnie pracował jako asystent reżysera w Wytwórni Filmów Fabularnych w Warszawie, a nieoficjalnie powrócił do swojego zajęcia podziemnego, czyli głównie druku przy pomocy wszelkich dostępnych technik (sitodruk, powielacz, offset), ale również składania i kolportażu.

Współpracował z „Tygodnikiem Mazowsze”, ale również bardzo blisko z Oficyną Wydawniczą RYTM prowadzoną przez Mariana Kotarskiego.

 
Jesienią 1984 wyjechał na pół roku do Paryża, gdzie drukował miesięcznik „Kontakt”. Do czerwca 1989 zajmował się głównie drukarstwem i czasami innymi pracami dla podziemia.
Od połowy roku 1989 zaczął pracować w „Gazecie Wyborczej” najpierw w dziale małej poligrafii, a następnie przy składzie komputerowym gazety. W 1994 odszedł z „GW” i założył własne wydawnictwo pod nazwą „WAZA” (głównie literatura młodzieżowa). Działalnością wydawniczą zajmuje się do dzisiaj.
Odznaczenia: Zasłużony działacz kultury”, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.